پیچیدگی در ساختار و عملکرد سیستم عصبی و آهسته بودن سرعت بازسازی، درمان آن را در مقایسه با سایر بافت‌های بدن انسان دشوارتر می‌کند. علاوه بر این، رویکردهای درمانی فعلی دارای چندین اشکال هستند و نمی‌توانند آسیب‌های سیستم عصبی را به طور کامل ترمیم کنند. رویکرد مهندسی بافت اخیراً محققان بسیاری را برای هدایت موثر بازسازی بافت جذب کرده است. هدف مهندسی بافت عصبی توسعه روش‌های درمانی جدید برای درمان بیماری‌های سیستم عصبی با فراهم کردن محیط مناسب برای رشد و تمایز سلول‌های عصبی است. در میان داربست‌های مختلف، داربست‌های فیبری بیومیمتیک سه‌بعدی با مورفولوژی و توپوگرافی مناسب و تقلید بهتر ماتریکس خارج سلولی، نویدبخش هم‌ترازی و مهاجرت سلول‌های عصبی بوده است که می‌توانند به طور چشمگیری رشد نوریت را افزایش بدهند و بازسازی عصبی را تقویت کنند. بر این اساس، الیاف به عنوان یک داربست امیدوارکننده برای مهندسی بافت عصبی شناخته می‌شوند. رویکرد میکروفلوئیدیک به عنوان یک تکنیک مناسب برای ساخت الیاف ظاهر شده است که شکل، اندازه و فعالیت بیولوژیکی فیبر را کنترل می‌کند و آن را کاربردی‌تر از سایر روش‌های ساخت الیاف می‌کند. جهت ساخت الیاف، کیتوزان یک پلیمر طبیعی و زیست‌سازگار است که از نظر خصوصیات ساختاری، مشابه گلیکوزآمینوگلیکان‌های ماتریس خارج سلولی است و مونت‌موریلونیت یک نانوذره‌ی رسی صفحه‌ای است که از طبیعت گرفته شده است و FDA آن را از نظر زیست سازگاری کاملا مورد تایید قرار داده است و در حال حاضر به صورت وسیع در ساخت داربست استفاده می‌شود. این نانوذره می‌تواند به عنوان یک فیلر در ماتریس کیتوزان قرارگیرد وخصوصیات الیاف را بهبود بخشد. هدف ما در این پروژه کنار هم قرار دادن میکروالیاف در یک بستر هیدروژلی حاوی دارو است تا بتوان از آن در آسیب نخاعی ایجاد شده در موش صحرایی استفاده کرد.